تجهیزات دندانپزشکی

بطور کلی تجهیزات دندانپزشکی به اجزای زیر تقسیم می شوند:

1)      کمپرسور

2)       یونیت و صندلی

3)       آمالگاماتور

4)       کاویترون (دستگاه جرم گیری دندان)

5)       لایت کیور (نور سرد)

6)        اینسترومنت ها (شامل: توربین – ایرموتور – میکرو موتور – پوآر – آب و هوا – هندپیس – آنگل – ایر اسکلر)

7)       استریلیزاتور

8)       رادیولوژی (تک دندان)

9)       ساکشن ها

10)   موتور آویز

11)  تابوره

و …

v    یونیت

هر یونیت از چهار قسمت تشکیل شده است:

1)      صندلی

2)      جعبه باکس

3)      چراغ روشن

4)      کراشوار (لیوان پرکن- دستشویی و ساکشن)

v    یونیت دندانپزشکی

صندلی: از نظر ساختار و فیزیک تولید صندلی ها در سه تایپ Z – X – U یا I تقسیم بندی می شوند. بیشتر کارخانجات به دلیل آسان بودن تولید از روش اول استفاده می کنند. بعضی از کارخانجات نیز به این دلیل که قدرت و استحکام صندلی در نوع دوم بیشتر است از این فیزیک برای تولید استفاده می کنند. هر صندلی دارای دو موتور می باشد. یک موتور برای قسمت نشیمن گاه و بالا و پائین کردن و موتور دیگر جهت جابجایی پشتی مورد استفاده قرار می گیرد. برای راحتی کار دندانپزشک علاوه بر قابلیت انتخاب position های مختلف، دو mode در صندلی ها به نام های Zero position و Over position پیش بینی می شود.

Zero position حالتی است که صندلی به پائین ترین حالت خود رسیده و پشتی نیز به حالت ۹۰ درجه برمی گردد و Over position نیز حالتی است که صندلی به بالاترین ارتفاع و پشتی نیز به حالت خوابیده یا ۱۸۰ درجه نسبت به نشیمن گاه می رسد.

v    کاویترون (دستگاه جرم گیری دندان)

از این دستگاه برای از بین بردن پلاک ها و لکه های ناشی از فعالیت باکتری ها تشکیل شده بر روی دندان توسط اولتراسونیک استفاده می شود. خونریزی کمتر، قدرت تاثیر بالا، و تقریبا آسیب رسانی پائین به دندان را می توان از فاکتورهای برتر استفاده از این دستگاه در مقایسه با دیگر روش های جرمگیری نام برد. بنابراین Ultrasonic Scaler را می توان یکی از روش های مفید در جهت پیشگیری و درمان بیماری های دندان دانست.

کلیه دستگاههای جرم گیری از قسمتهای زیر تشکیل شده :

1)      جعبه اصلی که داخل آن مدار الکترونیکی قرار دارد و در جلوی آن کلیدهای کنترل جریان آب و هوا و نیز خاموش و روشن قرار دارد.

2)      هندپیس که از طریق کابل به دستگاه اتصال دارد.

3)      پدال که دارای کابل بلندی است و انتهای آن با یک فیش و یا بطور مستقیم به دستگاه متصل می شود.

4)      سیم دوشاخه برای اتصال به برق ۲۲۰ ولت شهری.

5)      شیلنگ آب که مستقیماً یا بوسیله فیش به دستگاه متصل می شود.

هندپیس از یک محفظه مناسب برای نصب قلم ساخته شده است و آب از طریق یک کابل نازک به نوک قلم می رود و تمام محفظه هندپیس را پر می کند. باید توجه داشت که به علت گرم شدن قلم، هیچ گاه بدون آب از دستگاه استفاده نمی شود.

v    لایت کیور

برای استریل نمودن قلم هیچ گاه نباید نوک قلم را مستقیماً برابر حرارت خشک قرارداد. برای این کار باید از اتوکلاو یا مواد استریل کننده استفاده شود.

اجزاء داخلی دستگاه لایت کیور :

1)      برد الکترونیکی کنترل جریان نور

2)      ترانس تبدیل ولتاژ

3)      لامپ هالوژنیک

4)      کابل یا شیلنگ هدایت نور

5)      هندپیس

6)       رفکلتور

7)      کلیدهای خاموش و روشن دستگاه

8)      سوئیچ های سیگنال

کار این دستگاه برای پلیمریزاسیون است و این امر به خاطر لامپ کوارتز ۷۵ وات پرقدرتی است که درون محفظه رفلکتور (منعکس کننده نور) می باشد. کلیدها با دقت بالا، زمان انفجار یا تخلیه انرژی را کنترل می کنند و رفلکتور دسته های انرژی را از مسیر هدایت نور عبور می دهد. سیبک هایی وجود دارند که می توان با زمانهای ۲۰ تا ۴۰ ثانیه انفجار دائم (تخلیه انرژی بصورت دائم) را انتخاب کرد. روی دسته سوئیچ هایی وجود دارد که تنظیمات زمان انفجار را انجام می دهند و توسط این سوئیچ ها امکان توقف پلیمریزاسیون در هر زمان ممکن می باشد.

هندپیس توسط یک لایه با قدرت حرارتی بالا محافظت می شود و در استفاده های طولانی مدت، توسط یک فن پرقدرت بطور اتوماتیک خنک می شود. مسیر هدایت نور تا ۳۶۰ درجه قابل تنظیم است و این عمل باعث می شود که بتوانیم استفاده دقیق نور را عملی سازیم. کلیه مسیرهای نور را میتوان بوسیله اتوکلاو و یا استریلیزاسیون خنک استریل کرد. در هنگام کار با این وسیله عینک رنگی برای محافظت چشم در برابر پلیمریزاسیون کامپورزیت لازم است.

v    دستگاه پرتابل

دستگاهی است که قابل حمل و دارای قابلیت های خاص می باشد و به همین علت امکان استفاده از آنها در برخی شرایط خاص وجود دارد. به این دلیل که در اکثر موارد اینگونه تجهیزات کم حجمتر و در ابعاد کوچکتر ساخته می شوند، شاید این باور اشتباه وجود داشته باشد که «کارائی و راندمان آن ها نیز به همان نسبت کم بوده و یا عمر مفید آنها نسبت به دستگاههای اصلی کمتر است و یا در بسیاری از موارد هیچ کاربرد خاصی ندارند.» در حالی که استفاده کنندگان از تجهیزات پرتابل در دندانپزشکی، هیچ گونه کمبودی را در هنگام کار با این دستگاه ها احساس نمی کنند. به عبارت دیگر به همان اندازه که می توان یک یونیت دندانپزشکی را کامل و با تمام امکانات تهیه کرد، این مجموعه قابل حمل را نیز می توان با تمام امکانات تجهیز نمود. ‏

تجهیزاتدندانپزشکی پرتابل به سادگی باز شده و آماده برای کار می شوند و در پایان کار نیز به همان سادگی جمع شده و جهت استفاده مجدد، از نقطه ای به نقطه دیگر انتقال می یابند. توسط این تجهیزات می توان در مدت زمان کمی، یک اتاق ساده و معمولی را به یک محیط مناسب و حرفه ای برای دندانپزشک تبدیل نمود. انتخاب انواع مختلف و سطح دسترسی به امکانات بیشتر در اختیار دندانپزشک بوده و متناسب با نیاز کاری خود، می تواند یک مجموعه مناسب را تهیه نماید.

وسایل متداول و معمول مورد استفاده در اینگونه مجموعه ها در زیر آورده شده است:‏

·         لامپ دندانپزشکی

·         انواع هندپیس دندانپزشکی

·         کراشوار (شامل لیوان، کاسه و ساکشن)

·         توربین هوا (از مهمترین وسایل دندانپزشکی ترمیمی)

·         میکروموتورها

·         جعبه ای شامل انواع مواد مورد استفاده در جراحی دندان ها

·         منبع تامین کننده آب

لازم به ذکر می باشد که انواع دیگری از دستـگاه ها و وسایل مورد نیاز همـانند دستگاه تصویـربـرداری دنـدان (Portable X-Ray System) ، مانیتور دندانپزشکی ‏‎(LCD Monitoring System)‎‏ و همچنین تخت دندانپزشکی و تجهیزات مشابه نیز ارائه می شوند که در صورت نیاز می توانند به این مجموعه اضافه گردند. ‏کلیه استانداردهای لازم جهت ساخت اینگونه تجهیزات همانند ساخت سایر ملزومات دندانپزشکی رعایت شده و علاوه بر آن، اقدامات لازم جهت محافظت از آنها در هنگام جابجایی در طراحی ها لحاظ شده است. به عنوان مثال استفاده از موادی در ساخت بدنه که ضمن داشتن مقاومت زیاد در مقابل ضربات، از وزن کمی برخوردار باشند. همچنین به منظور حمل راحت، از چرخ های با استحکام بالا و در عین حال با اندازه مناسب و با قابلیت جمع شدن و قفل شدن برای مواقعی که امکان حرکت های احتمالی ناخواسته وجود دارد، استفاده می گردد.‏ دستگاه تصویربرداری پرتابل، مشخصاتی کاملا مشابه با انواع متداول مورد استفاده در مطب دارد و در آن تنها از پایه چرخدار مناسب و حتی الامکان با لرزش کمتر به منظور جا بجایی با امنیت بالاتر استفاده شده است. قابلیت تغییر زاویه و موقعیت تیوب ‏X-Ray‏ جهت استفاده برای بیمارانی که بر روی صندلی، ویلچر و یا تخت قرار دارند، از دیگر مشخصه های این دستگاه پرتابل است . در برخی از انواع این سیستم ها ، از یک دوربین داخل دهانـی  Intraoral Camera ‎‏برای عکسبرداری از محیط داخل دهانی بر روی پایه دستگاه تصویربرداری استفاده می گردد.

مانیتورهای قابل نصب بر روی انواع یونیت های دندانپزشکی که امروزه استفاده از آنها در مقایسه با گذشته بیشتر شده است، در ابعاد کوچک تر به منظور جلوگیری از افزایش حجم مجموعه دستگاه های قابل حمل، قرار داده شده است. بدین ترتیب تصویر برداری از محیط داخل دهانی و مشاهده این تصاویر با بزرگنمایی مناسب توسط اینگونه سیستم ها قابل انجام خواهد بود.

v    تخت های دندان پزشکی

این تختها برحسب تعداد حرکاتشان بسیار متفاوت هستند. در حالت ایده آل تخت باید دارای قابلیت های زیر باشد :‏

·         تغییر ارتفاع

·         امکان تنظیم پشتی

·         تنظیم ارتفاع زاویه زیر سری ‏

قدرت حرکت پشتی و قسمت پایی که سعی شده اکثر این موارد در ساخت تخت های قابل حمل رعایت گردد. به علاوه همانطور که عنوان شد، همانند ساخت بدنه، در ساخت تخت ها نیز از مواد با استحکام بالا و وزن کم استفاده می شود. ‏بر طبق استانداردهای موجود، محل محور صندلی باید با محل محور چرخشی مفصل لگن بیمار انطباق داشته باشد که این مسئله در تخت های پرتابل رعایت می گردد.‏

برای به حرکت در آوردن تخت دندانپزشکی در مطب از دو روش معمول استفاده می گردد:‏

·         جک های پیچی (‏ Screw lift ‏)‏

·         جک های هیدرولیکی ( ‏Hydraulic lift‏ )

البته قراردادن اینگونه جک ها در تخت های پرتابل مرسوم و متداول نبوده و برای به حرکت درآوردن تخت، از اهرم های دستی استفاده می گردد. دلیل اصلی آن وزن زیاد جک ها و به دنبال آن عدم امکان جابجایی آنها است. ‏همچنین تخت های با قابلیت برنامه ریزی حرکات نیز در یونیت های دندانپزشکی به چشم می خورد که در انواع قابل حمل آن وجود ندارد. تخت دندانپزشکی شاید تنها تفاوت این مجموعه قابل حمل با انواع مورد استفاده آن در مطب باشد.

v    ‏لامپ دندان پزشکی

 جهت انجام اعمال دندانپزشکی، وجود نور مناسب الزامی است که اهمیت وجود لامپ دندانپزشکی را حین انجام اعمال جراحی دندان مشخص می سازد. در ساخت اینگونه لامپ ها نکاتی به شرح زیر مد نظر است: ‏‏

·         نور تابانده شده در فضای دهان باید دارای روشنایی یکنواخت با نور سرد باشد. ‏

·         ‏ بهترین نور برای فضای دهان نور ساطع شده از لامپ های کوارتز – هالوژن است.

·         قابلیت تغییر در میزان روشنایی (که از مزایای لامپ های دندانپزشکی به حساب می آید)

در لامپ های قابل حمل چنین نکاتی لحاظ شده است و از محافظ های مناسب برای جلوگیری از ضرباتی که ممکن است منجر به صدمه دیدن و یا سوختن این لامپ ها شود، استفاده شده است.‏

 یونیت های حامل وسایل تراش نیز یکی از انواع یونیت هاست که ابزار های موتوری را در اختیار پزشک قرار می دهد و حداقل دارای یک توربین هوا، میکروموتور و سرنگ سه گانه است.‏ تمام موارد ذکر شده، قابل اضافه نمودن به انواع سیستم های دندانپزشکی قابل حمل خواهند بود؛ به استثنای تجهیزات ثابتی که بر روی این گونه مجموعه های پرتابل عرضه می گردد. انتخاب سایر وسایل، بسته به نیاز دندانپزشک و انتخاب او صورت خواهد گرفت.

v    آشنایی با آمالگام دندانی

آمالگام دندانی ماده‌ای غیر همرنگ (نقره ای یا سیاه) است که برای پر کردن دندان از آن استفاده می‌شود و تشکیل شده از ۵۰% جیوه ، ۳۴٫۵% نقره ، ۹% قلع ، ۶% مس و ۰٫۵% روی است. آمالگام به مدت بیش از صد سال است که در سراسر دنیا برای ترمیم دندان استفاده می شود. این ماده در سال ۱۸۱۲ توسط یک شیمیدان انگلیسی شناخته و در سال ۱۸۳۳ به دنیا معرفی شد. قبل از آمالگام، دندانپزشکان برای پر کردن دندان از موادی چون تراشه‌های سنگ و صمغ و چوب پنبه و تربانتین و سرب و طلا و … استفاده می‌کردند.

آمالگام یک ماده ترمیمی فوق العاده و انعطاف پذیر است و در دندانپزشکی‌ها به چند دلیل استفاده می‌شود. ارزان است و نسبتا استفاده آسانی دارد و در طول جاگذاری در دندان، به راحتی شکل می‌پذیرد. برای مدت کوتاهی نرم می‌ماند لذا می‌تواند حجم‌های نامنظم دندان را پر کند و سپس سفت می‌شود. آمالگام نسبت به مواد ترمیم کننده دیگر مانند کامپوزیت‌ها دارای طول عمر زیادی است. طبق مطالعه‌ای در سال ۱۹۸۹ بیشتر آمالگام‌ها ۱۰ تا ۱۲ سال دوام می‌آورند در حالی که کامپوزیت‌های دندانی نصف این مدت دوام می‌آورند. به هر حال این اختلاف با کار کردن پیوسته روی خصوصیات فیزیکی کامپوزیت‌ها، کاهش یافته ‌است.

v    توربین

توربینها با توجه به کارخانه سازنده و تنوع مدل دارای انواع مختلفی هستند که میتوان آنها را به دو نوع بلبرینگی و ایربرینگی تقسیم نمود. کلیه ی توربینها دارای هد هستند که به آن کاتریج می گویند. توربینهایی که دارای کاتریج بلبرینگی میباشند از کیفیت بهتری نسبت به ایربرینگیها برخوردارند .

کاتریج بلبرینگی شامل یک پروانه و یک محور و یک سه نظام می باشد و فرز و دو بلبرینگ که در دو طرف آن پروانه تعبیه شده است که باعث تسریع چرخش پروانه می گردد در صورتیکه کاتریج ایربرینگی به خاطر دو بوشی که در دو طرف پروانه دارد دارای اصطکاک کمتری است و به نسبت کاتریج بلبرینگی به فشار هوای زیادتری نیازمند است از انواع ایربرینگی میتوان از سوپرآل ایر Super All Air نام برد که به فشار ۴ اتمسفر نیاز دارد.

در توربینها ۳ نوع سه نظام وجود دارد :

1)      سه نظام فشاری

2)      سه نظام آچاری : (توربین های زیمنس)

3)      سه نظام فشاری توسط فرز : (توربین های سوپرتک و فارو و سوپر آل ایر)

سرعت چرخش فرز توربینها بین ۳۰۰ هزار دور تا ۳۵۰ هزار دور در دقیقه است. توربینها در ساده ترین حالت دارای کابل ارتباطی با دو رشته شلنگ باریک ماکارونی جهت تغذیه آب و هوای مورد استفاده توربین هستند .انواع دیگر توربینها نیز وجود دراند که دارای اگزوز(خروجی آب یا هوا و یا هر دو) ،فیبرهای نوری جهت تصویر برداری(اگر دارای دوربین باشد بجای فیبر نوری از کابل تصویر استفاده می کنند) و…. می باشند.

دو عدد شیر برقی (سلونوئید) و دو عدد فشار شکن نیز برای تنظیم و قطع و وصل آب و هوا در مسیر آب و هوا بکار میرود .

v    پدال

بطورکل برای کنترل و قطع و وصل حرکت اینسترومنتها( توربین ، میکروموتور ،ایرموتور ، موتور آویز ، کویترون و … ) از پدال استفاده می شود.

پدال در انواع زیر وجود دارد :

1)       پدال برقی که شامل قسمتهایی زیر می باشد :

·         بدنه پدال که در برگیرنده تمام قسمتهای پدال است .

·         اهرم کنترل پدال که توسط پتانسیومتر ( مقاومت متغیری که مقدار آن بر اثر چرخیدن یک محور تغییر کرده و معمولاً در مدارات تقسیم ولتاژ بکار برده می شود) داخل پدال جهت کم و زیاد نمودن سرعت به کار می رود .

·         اهرم کلید اسپری آب که قطع و وصل اسپری آب اینسترومنتها را توسط میکروسوئیچ انجام می دهد .

2)      پدال پنوماتیک که با سیستم هوای فشرده توسط شیرهای Valve هوایی کار می کند و شامل قسمتهایی زیر می باشد :

·         شیر هوا جهت قطع و وصل هوا

·         اهرم پدال جهت قطع و وصل جریان

·         لوله های ورود و خروج هوا

باید توجه داشت که از هوای کاملاً خشک برای یونیت استفاده می شود زیرا هوای مرطوب اولاً باعث فرسوده شدن قطعات یونیت و از طرفی موجب از کار افتادن شیرهای هوا می گردد.

دندانپزشکان سلامت دهان و دندان افراد را با استفاده از سه تکنیک کلی بررسی می‌کنند: معاینات چشمی/ لمس کردن،‌پروبینگ دور دندانی (اطراف دندان) و تصاویر رادیوگرافی. پروب‌ها بین بافت نرم و دندان قرار می‌گیرند تا شرایط و موقعیت‌های بین دندانی و اطراف دندان را ارزیابی کنند. محل بافت نرم از یک نقطه مرجع ثابت در دندان تخمین زده می‌شود. اما پروبینگ دور دهانی ممکن است همراه با ایجاد درد برای بیمار باشد و تشخیص با این روش دقت کافی ندارد. خطاهای پروبینگ میتواند ناشی از تغییرات نیروی جایگذاری و فرو کردن پروب، وجود بافت‌های متورم، قطر نوک پروب‌ها و شکل‌های آناتومیک دندان‌ها هستند.

رادیوگراف‌ها خصوصیات مورفولوژیک دندان‌ها و استخوان‌های آن را که از طریق معاینات چشمی یا لمس کردن قابل تشخیص نیستند، نشان می‌دهند. اگر چه رادیوگراف‌ها با حساسیت بسیار بالایی پوسیدگی دندان‌ها و کاهش مواد معدنی را نشان می‌دهند، اما محدودیت‌های زیادی نیز دارد. رادیوگراف‌ها نمی‌توانند بیماری‌های فعال را از غیرفعال جدا کنند و آنها را از یکدیگر متمایز کنند.

بیماری‌های دور دندان تا زمانی که پوسیدگی دندان‌ها اتفاق نیفتند، قابل شناسایی نیستند. بنابراین از آنجا که رادیوگراف‌ها تک بعدی هستند نمی‌توان با دقت محل دقیق پوسیدگی یا آسیب‌های ایجاد شده را شناسایی کرد. در ضمن در رادیوگرافی از پرتوهای یونیزه خطرناک استفاده میشود و اطلاعات کافی در مورد بافت‌های نرم فراهم نمیشود.

روش جدید تصویربرداری از دهان به وسیله لیزر

توموگرافی اپتیکی همدوس تکنیک شناخته شده‌ای برای گرفتن تصاویر غیر تهاجمی با رزولوشن بالا از ساختارهای بیولوژیک در ابعاد میکرو است.روش توموگرافی اپتیکی همدوس (‏OCT‏) می‌تواند اطلاعات زیادی را در مورد ریشه دندان‌ها به روشی غیر تهاجمی فراهم کند. این سیستم مبتنی بر اینترفرومتر ‏Michelson‏ با فیبر اپتیکی نور سفید است. خروجی منبع نور با همدوسی اندک در کوپلر فیبر ۲۲ تقسیم شده به سمت دو بازوی نمونه و مرجع اینترفرومتر فرستاده می‌شود.

نورهای بازتابی و پس پراکنده شده ناشی از نمونه در کوپلر با یکدیگر بازترکیب می‌شوند و به سمت دتکتور و منبع نور هدایت می‌شوند. یک اسکن ‏retro-reflector‏ طول مسیر بازوی مرجع را برای ثبت موقعیت‌های عرضی مختلف نمونه مورد نظر تغییر می‌دهد. تصویر مقطع عرضی با اسکن عرضی پرتو عبوری از نمونه و جمع‌آوری پروفایل عمق در مقابل پرتو بازگشتی در هر موقعیت عرضی به دست می‌آید. شدت‌های بازتاب به صورت دیجیتال در تصاویر ‏gray-scale‏ به عنوان تابعی از عرض و فاصله‌های محوری ثبت می‌شوند.

هنگامی فاصله بازتاب‌های بازوی نمونه و مرجع با طول منبع همدوس مطابقت داشته باشد، سیگنال اینترفرومتر ثبت می‌شود. اتلاف شدت سیگنال در اثر ‏birefringence‏ در فیبرهای اپتیکی ایجاد می‌شود، با استفاده از جاروهای (‏Paddle‏) پلاریزاسیون تصحیح می‌شود.

در استفاده از ‏OCT‏ در دندانپزشکی عمق تصویربرداری از ‏‏۳ در بافت‌های سخت تا ‏‏ ۵/۱ در بافت‌های نرم متغیر است.‏OCT‏ پتانسیل تشخیصی بیماری‌های دور دندانی و ارزیابی پرکردن (‏restoration‏) دندان را دارد.

بخش بالایی متناظر با اسکنی است که در موقعیت عرضی از بافت گرفته شده است یا به عبارتی تصویر ‏A‏ اسکن است. نمودار شدت ‏gray-scale‏ یا ‏B‏ اسکن تصویر شامل مجموعه توالی‌هایی از این اسکن‌ها است. اسکن کامل برای هر تصویر تقریباً در عرض ۴۵ ثانیه انجام شده است. سیستم دارای رزولوشن جانبی در حد ۵۰ میکرومتر است و فاصله اسکن جانبی به صورت میانگین به اندازه ‏‏۱۲ است. رزولوشن جانبی سیستم توسط سایز پرتو کانونی روی بافت (۲۰ میکرومتر) محدود و با سرعتی که اپتیک‌های بازوی نمونه به صورت جانبی اسکن شده است، تعیین میشود. منبع نور تقویت شده ‏‏۱۵ با طول موج مرکزی ‏‏۱۳۱۰ است. طول همدوسی این منبع متناظر با رزولوشن محوری فضای آزاد یعنی در حد ۱۵ میکرومتر است. نرخ سیگنال به نویز سیستم ‏OCT‏ در حد ‏‏۱۱۰ اندازه‌گیری شده است. از یک قطعه دستی اپتیکی (‏handpiece‏) قسمتی از موتوردندانپزشکی که در دست متصدی کار قرار میگیرد و مته یا قطعه سوراخ کن را در حالی که میچرخد، درگیر میکند)، برای اسکن ‏ OCTهای درون دهانی استفاده می‌شود که به این صورت می‌توان حفره‌های دندان انسان را به راحتی ارزیابی کرد.

یکی از رایج‌ترین روش‌های ارزیابی بازیابی مجدد دندان روش رادیوگرافی است. با استفاده از ‏OCT‏ از بازیابی کامپوزیت (‏CR‏) دندان از ناحیه سطح جلویی و تحتانی (آسیا) به صورت ‏vivo‏ تصویربرداری شده است . مواد کامپوزیتی ویژگی‌های پراکندگی تقریباً هموژنی دارند.

v    لنچولو lentulo

 از ابزار دندانپزشکی است که به هنگام درمان ریشه دندان برای پرکردن کانال ریشه با خمیر بکار می‌رود. لنچولو میله‌ای مارپیچی و باریک است که بر روی آنگل سوار می‌شود و اگر در جهت عقربه‌های ساعت بچرخد خمیر را به انتهای کانال می‌فرستد.

لنچولو بیشتر برای پر کردن کانالهای گشاد بکار می‌رود.

v    رادیولوژی دندان

یکی از روش های تصویربرداری بافت های سخت مانند استخوان ها و دندان ها، استفاده از دستگاه رادیوگرافی می باشد. اما این سوال پیش می آید که آیا برای رادیولوژی دندان از همان دستگاه رادیولوژی معمولی استفاده می شود؟ چه تفاوت هایی بین دستگاه رادیولوژی دندان و رادیولوژی استخوان وجود دارد؟ چرا نمیتوان از دستگاه رادیولوژی استخوان برای تصویربرداری از دندان استفاده کرد؟

از دستگاه رادیوگرافی دندان برای رادیوگرافی داخلی دهان و دندان ها استفاده می شود. اساس آن را تیوب خود یکسو کننده تشکیل می‌دهد. تیوب به نحوی نصب می شود که بیشترین قابلیت مانور را داشته باشد. اندازه نقطه کانونی تیوب کوچک است. تایمر دستگاه به طریق ساعتی یا الکترونیکی کار می کند.

دستگاه رادیوگرافی دندان دستگاهی است که تصویرهای رادیو گرافی را برای مراحل بعدی سیستم رادیوگرافی تصویر برداری می کند.

v    ‌یونیت های رادیوگرافی دندان

یونیت های رادیوگرافی دندان برای تصویربرداری از دندان ها، آناتومی یک دندان منفرد (یعنـی تاج ، گردن و ریشه) و مشکلات دندانی (مثل پوسیدگی) در بیماران بالغ و اطفال و نـیـز جهـت بـرنـامـه ریـزی و ارزیـابـی مـربـوط بـه ارتودنسی به کار  می روند. سه نوع تصویربرداری قابل انجام است : رادیوگرافی داخل دهانی ، پانورامیک و سفالومتریک. در رادیوگرافی داخل دهانی جهت تصویربرداری بایت وینگر، پری اپیکال و اکلوزال ، فیلم داخل دهان بیمار قرار می گیرد و تصاویر رادیوگرافی بایت وینگر ، تاج و یک سوم فوقانی ریشـه دندان های فوقانی و تحتانی را نشان می دهد . در رادیوگرافی پری اپیکال ، کل سـاخـتار دندان شامل ریشه برروی یک فیلم و آرواره هـای مـانـدیـبـولار و ماگزیلاری برروی فیلم های جداگانه ای تصویر می شود .تصاویر رادیوگرافی الکوزال ، سطح دندان های آلیمای کوچک و بزرگ را نشان می دهد .در رادیوگرافی پانورامیک ، تصاویر ناحیه ماگزیلوفاسیال با استفاده از یک پرتوگردان و یک کاست فیلم خارجی به دست می آید. سپس قوس دندانی در یک تصویر منفرد ، به صورت یک شکل بیضوی نمایش داده می شود . یونیت های پانورامیک ، برای تهیه تصاویر رادیوگرافی محلی از ساختار دندانی به کار می رود.

v    رادیوگرافی سفالومتری Cephalometric Radiography

نوعی از دستگاه های رادیوگرافی که برای تهیه تصویر جمجمه به صورت استاندارد استفاده می شود این تکنولوژی از سال ۱۹۱۳ همزمان توسط دو محقق آلمانی و آمریکایی معرفی شد. مهمترین امتیاز آن این است که تصاویر تهیه شده توسط این دستگاه در زمان‌ها و مکان های مختلف با هم قابل مقایسه هستند، موقعیت سر و فاصله آن تا منبع اشعه و فیلم همواره ثابت است. تصاویر سفالومتری می توانند به صورت جانبی ‌یا خلفی- قدامی تهیه شوند که عمده کاربرد آن ها در ارتودنسی و جراحی فک و صورت است.

رادیوگرافی سفالومتریک یا نمای جمجمه ، جهت به دست آوردن تصاویری از کل جمجه یا یک ناحیه مورد نظر به کار می رود. مطالعات سفالومتریک جهت ارزیابی رشد و تعیین پلان های درمانی ارتودنتیک یا پروتزها به کار می رود. بعضی از یونیت های پانورامیک و سفالومتریک می توانند توموگرافی متقاطع ، جهت تهیه تصاویر عرضی چند لایه از آرواره های ماگزیلاری و ماندیبولار را انجام دهند. این تکنیک که سابقاً تنها کاربرد توموگرافی ، کامپیوتری یا تومورگرافی خطی امکان پذیر بود.

v    سیستم های دیجیتال رادیوگرافی دندان

سیستم های دیجیتال رادیوگرافی که سیستم های دیجیتال تصویربرداری دندان هم خوانده می شوند، برای تهیه تصاویر کامپیوتری جهت رادیوگرافی داخل دهانی به عنـوان جـایگـزینـی بـرای فیلـم های اشعه X دندان پزشکی معمولی به کار می روند . تصویربرداری دیجیتالی مستقیم و پردازش تصویر امکان نمایش تصاویر متعدد ، کاهش دفعـات اکسپـوز و حـذف زمـان لازم جهـت ظهـور و ثبـوت فیلـم را فـراهـم می کند ، تصویربرداری دیجیتال می تواند برای اعمال اندودنتیک برنامه ریزی و ارزیابی انجام ایمپلنت و دیگر اعمال روی دندان که نیاز به تصاویر متعدد دارند ، به کار رود.

v    سیستم های دیجیتال تصویربرداری از دندان

سیستم های دیجیتال که امکان مشاهده فوری تصاویر را بدون به کاربردن فیلم فراهم می کنند از یک سنسور داخل دهانی یا صفحه تصویربرداری ، یک سیستم اشعه X ، سخت افزار و نرم افزار کامپیوتری جهت پردازش تصویر و یک چاپگر تهیه کننده نسخه چاپی‌، تشکیل شده است . در سیستم هایی که از یک سنسور داخل دهانی استفاده می کنند Charged coupled device CCD  ، در هنگام تصویربرداری سنسور در داخل دهان بیمار قرار می گیرد و به صورت الکترونیک به سیستم کامپیوتر متصل می شود.

‌این سنسور اشعه های X را شناسایی کرده آن ها را مستقیماً به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کند. سپس داده های تصویری دیجیتال جهت پردازش به سیستم کامپیوتری فـرستـاده مـی شـونـد . در دیگر نمونه ها ، سنسور در برگیرنده یک صفحه تشدیدگر rate-earth ‌است که توسط فیبر نوری به یک آرایه CCD کوپل شده است. این آرایه سیگنال آنالوگی را به واحد پردازش نمایشگر می فرستد. جایی که این سیگنال پیکسل به پیکسل به یک تصویر تبدیل می شود سنسور داخل دهانی درون مواد مقاومی قرار داده شده است تا لوازم الکتریکی CCD در مقابل رطوبت محافظت شوند. جهت کنترل بهداشت و جلوگیری از عفونت در هنگام انجام بررسی ها،‌ پوشش های پلی اتیلن یک بار مصرف تعبیه شده اند. ‌نوع دیگری از سیستم دیجیتال تصویربرداری دندان ، به جای سـنـســور داخــل دهــانــی، از صـفـحــات تـصــویــربــرداری اسـتفـاده مـی کنـد . صفحـات تصویربرداری نازک و بدون سیم‌، همانند فیلم های داخل دهانی معمولی ، در دهان بیمار ثابت می شوند و همان منطقه تشخیصی فیلم ها را تحت پوشش قرار می دهند.

پس از اینکه اکسپوز انجام گرفت ، صفحه تصویربرداری در یک اسکنر لیزری قرار می‌گیرد که تصویر را جهت اعمال تغییرات بر صفحه کامپیوتری ، دیجیتال می کنند. صفحات تصویربرداری به طور مکرر قابل استفاده هستند و گیره های پلاستیکی یک بار مصرفی که در هنگام رادیوگرافی صفحات را می پوشانند جهت جلوگیری از انتقال آلودگی میان بیماران به کاربرده می شوند. سیستم تصویربرداری دیجیتال می تواند همراه با یونیت رادیوگرافی داخل دهانی معمولی به کار رود.

یک کامپیوتر شخصی سازگار با نرم افزار مناسب ، جهت اعمال تغییرات بر روی تـصـاویـر بـه کـار مـی رود. جلوه های پردازش تصویر شامل زوم ، گرداندن تصویر، واضح‌سازی لبه ها، رنگ با کیفیت بالا ، نماسازی چند تصویری ، تطابقات روشنایی و کنتراست و اندازه گیری فواصل و زوایا است. همچنین بعضی سیستم ها امکان مدیریت مجموعه داده ها را فراهم می کنند. تصاویر، قابل ذخیره سازی و بازیافت در قالب فایل استاندارد بوده و یک نسخه چاپی از آن می تواند به وسیله یک چاپگر ویدیویی تهیه شود.

v    ‌رادیوگرافی تک دندان/پری اپیکال Radiography Periapical/Dental

نوعی از دستگاه های رادیوگرافی که قادر است تصاویر دقیقی از یک یا چند دندان محدود تهیه کند به گونه ای که وضعیت کامل دندان و بافت های اطراف آن را نشان دهد. علت نامگذاری آن به عنوان پری اپیکال این است که وجود ضایعه در اطراف آپکس یا نــوک ریـشــه را بــه خــوبــی نـشـان مـی دهـد ولـی از ایـن تـکـنـیـک در بـررسـی لـبـه هـای Crest استخوانی اطراف دندان و همچنین پوسیدگی های بین دندانی نیز استفاده می شود البته در مورد اخیر (بررسی پوسیدگی) روش کار بایت وینگ Bite Wing است. علاوه بر آن با کاربرد فیلم های بزرگتر می توان تصاویر اکلوزال هر یک از فکین را نیز تهیه نمود. از نظر محل اسقرار، دستگاه های پری اپیکال می تواند سقفی، دیواری، زمینی و یا قابل جــابــه جــایــی (پــایـه هـای چـرخـدار) بـاشنـد و از نظـر تکنـولـوژی مـی تـواننـد تصـاویـر رادیوگرافیک معمولی (روی فیلم) یا دیجیتال تهیه کنند.

v    رادیوگرافی پانورامیک/پانورکس Radiography Panorex

نوعی از دستگاه های رادیوگرافی که سر بیمار در آن ثابت می شود و قسمت شوت اشـعـه از یـک طـرف صـورت تـا سـمـت دیـگر چرخیده و تصویر کامل پانورامیکی از دندان‌‌ها، فکین و مفاصل گیجگاهی فکی تهیه می کند.

میزان اشعه وارده به بیمار در این تکنیک بسیار کمتـر از رادیـوگـرافی پری اپیکال کامل دندانی است. (در نمونه های جدید کل اشعه تقریباً برابر بــا مـیــزان اشـعـه دو پـری اپیکـال) دارای انـواع معمولی و دیجیتال است. گسترش تکنولوژی دیجیتال در پیشرفت مداوم این دستگاه و تکنیک و کـیـفـیـت آن تـحـول زیـادی ایجاد کرده است. برخی از دستگاه های پانورامیک اساسا دیجیتال هستند و برخی از آن ها معمولی بوده و می توانند با اتصال دستگاه های تکمیلی دیجیتال نیز عمل کنند. همچنین دستگاه رادیوگرافی سفالومتری نیز می تواند به آن متصل باشد. انجمن بهداشت اشعه امریکا توصیه کرده که برای معاینات عادی دندان پزشکی فقط یک رادیوگرافی پانورامیک تهیه شود. نام دیگر این دستگاه ها ا پی جی یا ارتوپانتوگراف است.

v    ‌دوربین های داخل دهانی‌

دوربین های کوچک دستی قابل استریل که با داشتن فیبر نوری در سر آن می توانند مانند آینه دندان پزشکی تصویری از داخل دهان بیمار را به مـانـیـتـور نـصـب شـده در مـقـابـل دنـدان پـزشـک نمایش داده یا عکس برداری کند.

دوربـیــن داخــل دهـانـی بـه دنـدانپـزشـک ایـن فرصت را می دهد که وضعیت دندان های بیمار را در مقابل صندلی دندانپزشکی مشاهده کند. آگاهی بیمار به درمان و مشاهده خدمات قبل و بـعـد از انـجـام کـاربـر روی مـانیتور، ال سی دی راهنمایی و آموزش بیمار در حین کار، گرفتن عکس های دندانپزشکی قبل و بعد از انجام کار، با بزرگنمایی بیشتر و ثبت در پرونده از مزایای این سیستم است.

v    عوارض رادیولوژی دندان

محققان تاکید دارند باور این که رادیولوژی در دندانپزشکی کاملا بی خطر و ایمن است، باید بیشتر مورد آزمایش و بررسی قرار بگیرد. این محققان خاطرنشان کردند که تجویز رادیولوژی فقط باید در مواقع ضروری انجام گیرد و نباید جزو چکاپ معمولی و متداول باشد. در پژوهشی که با حضور ۳۱۳ بیمار مبتلا به سرطان انجام گرفت، دانشمندان دریافتند که احتمال ابتلا به سرطان تیروئید با افزایش تماس با تشعشعات رادیولوژی در دندانپزشکی تشدید می‌شود. به گفته محققان غده تیروئید که در گردن قرار دارد به تشعشعات یونی به ویژه در کودکان حساس است، اما خطرات احتمالی این پرتوها که در دندانپزشکی وجود دارد،‌ اغلب نادیده گرفته می‌شود.

v    کمپرسور

کمپرسور وسیله ای است که هوای محیط را بصورت متراکم درون یک مخزن برای ارسال به یونیت و اینسترومنت ها آماده میکند(در واقع اختلاف فشار بوجود می آورد) کمپرسورها بطور کلی به ۲ دسته تقسیم می شوند :

1)      کمپرسورهای روغنی

2)      کمپرسورهای بدون روغن OilFree

بهترین نوع کمپرسور آنهایی هستند که بدون روغن کار می کنند زیرا هوایی که به دهان مریض می رود طعم و بوی بد نمی دهد و از نظر بهداشتی سالم تر می باشد . کمپرسورهای بدون روغن به ۶ دسته تقسیم می شوند که به دلیل خارج بودن از موضوع بحث به ذکر انواع آن نمی پردازیم.

کمپرسورهای روغنی نیز به ۲ دسته تقسیم می شوند :

1-یخچالی ( بی صدا ) 2- تسمه ای

روغن مورد استفاده در کمپرسورهای روغنی معمولا روغن هیدرولیک شماره ۱۰ میباشد که مقدار آن برای هر کمپرسور ۲۵۰ الی ۳۰۰ سی سی میباشد . فشار هوا در کمپرسورهای یخچالی از ۵/۴ اتمسفر تا ۷/۶ اتمسفر است و در کمپرسورهای تسمه ای از ۵ تا ۵/۶ اتمسفر و نیز از ۸/۵ تا ۵/۷ اتمسفر است .

کمپرسورها بسته به کارخانه سازنده به انواع مختلف تقسیم میشوند که از مهمترین آنها میتوان از کمپرسورهای مخزنی با فشارهای مختلف نام برد . بطور کلی کمپرسورهای هوا از قسمتهای زیر تشکیل می شوند :

1)      الکتروموتور

2)      مخزن

3)      سیلندر و پیستون

4)      کلید هوایی ( پرشو سوئیچ )

5)      شیر اطمینان یکطرفه

6)       شیر تخلیه

7)      مانومتر یا گیج

8)      شیر فلکه

v    آشنایی با ایمپلنت دندانی

از هزاران سال پیش بشر در فکر جایگزینی دندان های از دست رفته بوده است. روش های گوناگون با مواد مختلف امتحان گردید تا بالاخره دکتر Branemark سوئدی موفق گردید ایمپلنتی Implant  از جنس تیتانیوم را بعنوان پایه جایگزین کننده ریشه بصورت علمی عرضه کند. از آن به بعد تمام پیشرفت های علم معطوف به فرم ایمپلنت و سطح ایمپلنت گردید تا بیشترین موفقیت دراز مدت را داشته باشد. تا چند سال پیش ایمپلنت یک عمل لوکس برای افراد خاص به حساب می آمد و تعداد کمی از دندانپزشکان این عمل را انجام می دادند ولی امروزه با گسترش علم و ساده تر شدن روند کاشت دندان و برگزاری گسترده تر کلاس های آموزش ایمپلنت، این پدیده دندانپزشکی در دسترس همگان قرار دارد ؛ امری که تا چند دهه گذشته متصور نبود.

v    ایمپلنت Implant  دندانی چیست؟

ایمپلنت دندانی قطعه ای از فلز تیتانیوم است که اغلب به شکل ریشه دندان می باشد و داخل استخوان فک قرار داده می شود. ایمپلنت دندانی بعنوان پایه ای جهت قرار دادن پروتز روی آن استفاده می شود و بازسازی تاج دندان های از دست رفته با استفاده از این پایه ایمپلنت مقدور می گردد. ایمپلنت های دندانی از جنس فلزات مختلف و حتی سرامیک ها هستند ولی اغلب ایمپلنت های دندانی از جنس تیتانیوم می باشند.

ایمپلنت های دندانی از دو جزء اصلی تشکیل شده اند: فیکسچر (Fixture) و اباتمنت.

فیکسچر ایمپلمت داخل استخوان قرار دارد و قسمت اباتمنت ایمپلنت روی آن قرار می گیرد و نهایتاً روکش چینی با فرم دندان روی آن قرار داده می شود.

ایمپلنت دندانی یک دندان مصنوعی است که به همراه ریشه آن توسط یک متخصص پریودنتیست در درون فک قرار داده می شود تا جایگزین دندان از دست رفته شما شود. ایمپلنت بهترین انتخاب برای افرادی است که در سلامت عمومی خوبی به سر می برند اما دندان های خود را در اثر بیماری لثه ، پوسیدگی و یا ضربه از دست داده اند.

ایمپلنت نسبت به روش های دیگر مانند روکش و یا بریج که دندان های مجاور تراش می خورند و در معرض آسیب قرار می گیرند ، ارجحیت دارد ؛ چرا که تنها جایگزین دندان و یا دندان های از دست رفته می شود و دندان های مجاور را تحت تأثیر قرار نمی دهد. به علاوه رعایت بهداشت در ایمپلنت به مانند یک دندان طبیعی انجام می شود ، در صورتی که تمیز نگاه داشتن و مسواک زدن در روش های دیگر مانند پروتز ثابت یا بریج و دست دندان متحرک مشکل تر خواهد بود.

از جنبه روانی – احساسی نیز ایمپلنت نسبت به پروتزهای متحرک مقبولیت و ارجحیت دارد و بر احساس اعتماد به نفستان تأثیر مثبتی خواهد داشت. به عنوان مثال شاید شما به دلیل از دست دادن یک دندان خنده خود را پنهان می کنید و یا به دلیل داشتن دندان متحرک از ترس جا به جا شدن و یا مشخص شدن ، خنده و یا ارتباط کلامی موثری نداشته باشید. با استفاده از ایمپلنت شما در هنگام جویدن احساس بهتری خواهید داشت و نیروی جویدن شما به مانند دندان های طبیعی خواهد بود.

از نظر زیبایی نیز ایمپلنت همانند دندان های معمولی شما خواهد بود. بنابراین با انتخاب صحیح ایمپلنت و ارزیابی دقیق پیش از عمل که توسط متخصص لثه و دندانپزشکتان صورت می گیرد و نیز با همکاری شما در رعایت بهداشت ، ایمپلنت سال ها جوابگوی نیازهای جویدن ، صحبت کردن و زیبایی شما خواهد بود.

به طور کلی ایمپلنت در موارد زیر کاربرد دارد:

v     جایگزین کردن یک و یا تعدادی از دندان ها بدون درگیر کردن دندان های مجاور

v     می توان از ایمپلنت به عنوان پایه بریج در انتهای قوس دندانی استفاده کرد تا دیگر مجبور نباشید از پروتز متحرک استفاده کنید.

v     در مواردی که کل دندان ها را نداشته باشید و امکان استفاده از تعداد زیاد ایمپلنت موجود نباشد ، می توان با قرار دادن ۴ یا ۵ ایمپلنت از آن ها به عنوان پایه دست دندان استفاده کرد تا دیگر دست دندان شما در دهانتان جابه جا نشود و احساس راحتی بیشتری داشته باشید.

v    مزایای استفاده از ایمپلنت نسبت به دست دندان متحرک و یا پروتز ثابت (بریج)

از هر زاویه ای که شما به این موضوع بنگرید ، ایمپلنت بهترین انتخاب برای جایگزینی دندان های از دست رفته شما است.

ü      زیبایی: ایمپلنت کاملاً شبیه دندان خودتان خواهد بود و از آنجایی که با استخوان فک درگیر می شود ، مانع از تحلیل استخوان و لثه می شود که در سایر روش های قبلی ( دست دندان و یا بریج) از عوارض این درمان ها می باشد. به هر حال کسی متوجه نخواهد شد که شما یک دندان جایگزین دارید.

ü      حفظ ساختمان دندان های مجاور: در این روش دندان های مجاور تراشیده نمی شوند و دچار پوسیدگی های بعدی نخواهند شد.

ü      اعتماد به نفس: به طور یقین با استفاده از ایمپلنت احساس بهتری نسبت به خود ، خنده و صحبت کردنتان دارید.

ü      قابل اعتماد: درصد موفقیت ایمپلنت های دندانی بسیار بالا است و بر خلاف ادعاهای خلاف واقع گذشته در این رابطه ، درصد موفقیت ایمپلنت نسبت به سایر روش های جایگزینی دندان ، بسیار بالاتر است و از آنجا که بدنه ایمپلنت از تیتانیوم خالص ساخته می شود ، واکنشی بصورت رد پیوند وجود نخواهد داشت.

v    آیا شما کاندید مناسبی برای ایمپلنت می باشید؟

کاندیدای ایده آل برای ایمپلنت کسی است که از نظر سلامت عمومی در شرایط مناسبی باشد و میزان استخوان کافی برای نگهداری ایمپلنت داشته باشد و لثه های سالم و عاری از التهاب داشته باشد.

در صورتی که بیماری لثه داشته باشید ، باید ابتدا بیماری توسط متخصص لثه برطرف شود و سپس شما به مانند یک فرد سالم می توانید از ایمپلنت استفاده کنید. از آنجایی که ایمپلنت در ارتباط مستقیم با استخوان و لثه شما است ؛ بهترین فرد جهت ارزیابی ناحیه بی دندانی ، انتخاب نوع ایمپلنت و جراحی ایمپلنت ، متخصص لثه است که حتی می تواند بهترین مشاور شما پس از قراردهی ایمپلنت از نظر نحوه نگهداری و بهداشت ایمپلنت باشد. مدتی پس از قراردهی ایمپلنت (حدود ۶ هفته) دندانپزشک و یا متخصص پروتز شما می تواند نسبت به قراردهی روکش بر روی ایمپلنت اقدام کند.

v    نحوه درمان با ایمپلنت

این درمان به صورت گروهی  Team workانجام خواهد شد که شامل شما ، متخصص لثه و دندانپزشک شما است که پس از ارزیابی ناحیه و تعیین محل و نوع ایمپلنت ، درمان را شروع می کنند که شامل موارد زیر است:

ü      قراردهی ایمپلنت یا Fixture در ناحیه بی دندانی

ü      انتظار به مدت ۶ هفته تا ترمیم مناسب ناحیه

ü      قراردهی روکش توسط دندانپزشک و یا متخصص پروتز

ü      جایگزینی تمام دندان ها

ü      قراردهی تعداد زیادی ایمپلنت و قراردهی بریج بطور ثابت

ü      قراردهی تعداد محدودی ایمپلنت معمولا ۴ یا ۵ عدد و استفاده از آن ها برای افزایش گیر پروتز متحرک شما

در صورتی که استخوان کافی در ناحیه بی دندانی وجود نداشته باشد ، مثلا در اثر تصادف ، ضربه و یا این که مدت زیادی از کشیدن دندان گذشته باشد و استخوان تحلیل رفته باشد ، می توان ابتدا پیوند استخوان انجام داد و پس از حدود ۶ ماه اقدام به گذاشتن ایمپلنت کرد.

v    مراقبت پس از درمان

همانطور که دندان های شما نیاز به مراقبت در خانه (انجام مسواک صحیح) و نیز مراجعه مستمر (حدود هر ۴ ماه یکبار) به متخصص لثه دارد ، در رابطه با ایمپلنت نیز همین قانون وجود دارد. در صورت مراقبت مناسب و مراجعه منظم به دندانپزشک و یا متخصص لثه که با توجه به شرایط شما تنظیم می شوند ، همواره می توانید ایمپلنت و دندانی محکم ، زیبا و کارآمد داشته باشید.

v    آیا پس از قراردهی ایمپلنت عوارضی وجود دارد ؟

از آنجا که بدنه ایمپلنت Fixture از فلز تیتانیوم خالص ساخته می شود ، مشکل رد پیوند نخواهیم داشت اما در صورتی که ارزیابی پیش از عمل که شامل موارد زیر می شود به طور دقیق انجام نگیرد می تواند درصد موفقیت را پایین بیاورد.

ü      بیماری های عفونی که باعث ضعف سیستم ایمنی شوند.

ü      دیابت کنترل نشده

ü      سیگاری بودن فرد

ü      ناکافی بودن میزان استخوان (در این مورد می توان ابتدا اقدام به پیوند استخوان کرد و سپس درمان ایمپلنت را شروع کرد)

ü      بیماری پریودنتال و لثه (در این موارد ابتدا باید بیماری لثه درمان شود)

v    سیلانت

سیلانت Fissure sealant یا شیارپوش یکی از مواد مورداستفاده در دندانپزشکی میباشد.

سیلانت‌ها از مواد پلاستیکی بی رنگ و یا به رنگ سفید ساخته شده‌اند و برای محافظت سطوح دندانهایی که دارای شیارهای عمیق و منافذ می‌‌باشند، بخصوص برای سطح جونده دندانهای خلفی که بیشترین پوسیدگیها در آنها یافت می‌‌شوند، بکار می‌‌روند.

بعبارت دیگر سیلانت‌ها از پوسیدگی دندان جلوگیری می‌‌کنند.

v    دستگاه تعیین موقعیت اپکس

این دستگاه از دقت فوق العاده ای در تعیین اپکس هر نوع کانال با هر نوع شرایطی برخوردار است. کار با این دستگاه به راحتی صورت گرفته و خـطــر اسـتفـاده از اشعـه ایکـس را بـه حـداقـل می‌رساند. مزیت های دستگاه عبارتند از:

ü      دستگاه خودکار با عملکرد عالی، دستگاه مـطـمئن با عملکرد سریع و آسان و بدون قرار گـرفـتـن در مـعـرض اشـعـه ایـکـس، ارائـه دهنده اطلاعات بسیار دقیق از شرایط مختلف کانال

ü      ‌باتری قابل شارژ با عمر طو لانی و دارای دکمه روشن و خاموش کردن

ü      گیره های نگه دارنده لبه یا نگه دارنده فایل که قابل اتو کلاو کردن هستند.

v    اجزای دستگاه

ü      یک عدد دستگاه تعیین وضعیت اپکس

ü      یک ‌عدد پروب

ü      سه ‌عدد نگهدارنده فایل

ü      پنچ‌عدد کیسه

ü      یک‌عددآداپتور

v    آمالگام موتور :

آمالگام موتور(آمالگاماتور) نوعی میکسر است که در انواع کپسولی ، مخزنی و نیز ترکیبی از این دو نوع ساخته میشود .

آمالگام موتور مخزنی ، دارای دو مخزن جداگانه جیوه و پودر آمالگام میباشد . آمالگام موتور کپسولی دارای جایگاه کپسول جیوه و پودر آمالگام میباشد همچنین نوع کپسولی – مخزنی دارای خصوصیات هر دو نوع مذکور میباشد .

این دستگاه از قسمتهای زیر تشکیل شده است :

1)      مخلوط کن که دارای مخزن جیوه و پودر آمالگام در قسمت فوقانی میباشد همچنین دارای یک موتور الکتریکی ، یک ضامن الکتریکی ، اهرم مخلوط کن برای تعیین مقدار واحد آمالگام مورد نیاز مریض ، پیچ تنظیم مقدار آمالگام و جیوه و نیز دارای میکروسوئیچ است که با بستن کپسول به مجرای مخلوط کن شروع به کار می کند .

2)      قسمت مربوط به کپسول آمالگام که خود دارای یک موتورالکتریکی جدامیباشد و با دکمه ای که در جلوی دستگاه آمالگام نصب گردیده قطع و وصل میگردد.

3)      تایمر ( زمان سنج ) که در جلوی دستگاه نصب گردیده و زمان کار هر دو قسمت دستگاه را کنترل می کند .

آمالگام موتورمخزنی علاوه بر مخزن پودرآمالگام مخزن جیوه دارای دکمه تنظیم پودر ، کلید تنظیم همزن تایمر زمان ، دکمه درب جیوه و پودر و نیز درب اصلی میباشد .

خرابی های احتمالی آمالگام موتور :

1)      سائیده شدن دنده های مخزن

2)      خرابی میکروسوئیچ

3)      خرابی خازن

4)      گرفتگی مخزن

5)      خرابی کلید برقی ضامن مخزن

6)       خرابی تایمر زمان

7)      خرابی کلید قطع و وصل

‏‏‏‏